Jo Govaerts heeft de gave om poëzie te schrijven die zonder moeilijke woorden of zinnen een breed palet aan stemmingen opwekt: vrolijk, geestig, ernstig, melancholiek, ... Poëzie over gewone dingen, over gewone mensen, die plots iets speciaals krijgen.

Een “liedjesmaker” verlangt naar zulke gedichten, zeker als die ook nog zo muzikaal zijn.

Woord en toon vinden elkaar spelenderwijs op de notenbalk.

“Poëzie en Muziek kunnen elk op zichzelf schitteren, maar als ze samengaan schitteren ze het meest.” Henry Purcell (1659-1695)

“Waar ik naar verlang vandaag” is een samenwerking van een dichteres, een zangeres en een componist/pianist. Ze zingen en vertellen over liefde, dromen, kinderen, puberen, bomen…en nog veel meer.

Hommage aan de 80-jarige dichter Stefaan van den Bremt.

Wie het poëziewereldje een beetje volgt merkt dat oudere dichters plaats moeten maken.

Ook als ze - zoals Stefaan van den Bremt- een imposant oeuvre bij elkaar hebben gedicht dat gaandeweg alleen maar beter is geworden. Uit vriendschap en bewondering heb ik naar aanleiding van zijn (en mijn) verjaardag 29 gedichten van hem op muziek gezet en ze met zangeres Teike Vos (www.teikevos.be) op cd opgenomen die op 12 oktober ‘21 in de KANTL in Gent wordt voorgesteld.

In het voorjaar van ‘22 zal een toernee georganiseerd worden samen met de dichter,  die al deze gedichten/ liederen een plaats zal geven in zijn leven en in de wereld.

Foto : Guido Martens
Mady, Teike en Marc-Michaël

Vlaamse poëzie in het Frans? De gedichten van Miriam Van hee zijn in vele talen vertaald.
Ook in het Frans. Dat is veelzeggend.

Wat zij vertelt wordt door velen aangevoeld en begrepen. Zij schrijft helder en eenvoudig.
Door haar poëzie in het Frans te zingen- een wereldtaal- overschrijden we ons kleine taalgebied.

De taal heeft ook de muziek beïnvloed. De gedichten zijn ʻchansonsʼ geworden.
“Le lien entre les jours” is een bloemlezing uit haar vroege werk (1978-1996).

Kom binnen en ga zitten. Drink een glas en luister naar wondermooie gezongen poëzie en Franse Chansons.

Telkens een beetje anders. Andere liedjes. Een ander instrument erbij. Een andere taal.
Steeds intiem en gezellig

Met violiste Olivia Van Brabant

Mieke Stessens

“Zwerven is verlangen. Het verlangen zich geen zorgen te maken over uitkomst of doel.
Zwerven is doelloos. Voor de zwerver is er geen orde van de dag. Zwerven is eenzaam.
De route van de zwerver ligt niet op voorhand vast. De weg samen stappen heeft geen zin. Geen zoeken of verlangen is voor twee mensen gelijk. Wordt het eenzame zwerven onderbroken door een ontmoeting, dan houdt de zwerver halt. Soms volgt een kort besnuffelen, zoals een hond die een soortgenoot begroet en snel zijn weg verder zet. In een zeldzaam geval is er echte herkenning. Dan gaat de zwerver twijfelen aan de fundamenten van zijn zwerversbestaan. De zwerver is geen zwerver meer maar slechts nog de helft van een ander mens.”

De 81-jarige dichter Stefaan van den Bremt blijft ons verrassen. Deze goede vriend stuurde ons een bundel dierenfabels toe die hij “ De school van uil” heeft genoemd.
Vier eeuwen geleden toonde de beroemde Franse fabeldichter Jean de la Fontaine ons al wat wij allemaal konden leren van de dieren. Stefaan van den Bremt treedt in zijn spoor. Het gedrag van dieren houdt ons een spiegel voor. Er valt veel te lachen, maar zet evengoed aan tot nadenken.

Tijdens deze voorstelling wordt er verteld, gezongen, ritmisch gereciteerd, gekwaakt, gehinnikt, geloeid,
gebalkt, gegromd en gekrast.

Uitvoerders: Stefaan van den Bremt, Teike Vos, Marc Michaël De Smet.
Twee uitvoeringen: 1. Voor volwassenen, jong van hart en van alle leeftijden. (5 december 20u). 2. Voor
kinderen vanaf 8 jaar met ouders, grootouders, broers en zussen. (11 december 11 u).

Tekening Sandra van den Bremt. In Kikkerland.